تاثیر افزودن سولفات منیزیم به لیدوکائین در بیحسی نخاعی بیماران سزارینی

  سابقه و هدف : بی حسی نخاعی در اعمال جراحی پایین شکم کاربرد وسیعی دارد ، اما مدت زمان نسبتاً کوتاه بی حسی وبی دردی یکی از محدودیتهای این روش محسوب می شود . لیدوکائین بعنوان شایعترین داروی مورد استفاده در بی حسی بیدردی نخاعی موجب بی حسی کوتاه مدت ( کمتر از یک ساعت ) می شود . امروزه به منظور افزایش سرعت ، شدت وحدت بیدردی در بیحسی نخاعی از داروهای مختلفی از جمله سولفات منیزیوم استفاده می شود که با مکانیسم بلوک گیرنده NMDA موجب افزایش بیدردی می شود .   مواد و روشها : در یک کار آزمایی بالینی دو سویه کور تصادفی 80 بیمار کاندیدای اعمال سزارین شکم اول در بیمارستان شریعتی(دانشکده علوم پزشکی تهران از تاریخ 1384 تا 1385 ( به دو روش تحت بی حسی نخاعی قرارگرفتند . در گروه شاهد لیدوکائین 2 میلی لیتر به صورت 5% ( 100 میلی گرم ) به اضافه5 /0میلی لیتر آب مقطر ودر گروه مورد 2 میلی لیتر لیدوکائین 5% ( 100 میلی گرم ) به اضافه 50 میلی گرم ( 5/ . میلی لیتر محلول 10% بدون ماده نگهدارنده ) سولفات منیزیوم تزریق شد . بیماران بلافاصله به وضعیت خوابیده ( با زاویه 15 درجه سرتخت بالا ) تغییر وضعیت داده شدند . جهت تعیین سطح بی حسی از تست پین – پریک در خط میدکلاویکل استفاده شد . طول مدت بی دردی از زمان تزریق دارو تا نیاز بیمار به داروی مسکن یا اعلام درد از طرف وی در نظر گرفته شد . سطح بی حسی بیشتر بیماران در هر دوگروه T بود .   یافته ها : مدت زمان بیدردی در گروه سولفات ( 1/49 ± 8/160 دقیقه )ودر گروه شاهد ( 3/27 ± 3/113 ) می باشد که از نظر آماری با اهمیت است . ( 001/0 = P )   نتیجه گیری :در این مطالعه مشاهده شد که اضافه کردن منیزیم به لیدوکایین داخل نخاعی باعث افزایش طول مدت   بیدردی به میزان قابل توجهی می شود ( p<0.05 ( . بر اساس نتایج به دست آمده عوارضی از قبیل : تهوع ، استفراغ ، تنگی نفس حین عمل و ریکاوری ، کاهش فشارخون در گروه سولفات منیزیم کمتر از شبه دارو بوده است . اما عارضه سردرد بعد از عمل در گروه سولفات منیزیم بیشتر از گروه شاهد بوده است .